Installing lxml on Yosemite

I just removed Canopy as I wanted to have closer control to what I install on my local Python ecosystem and installed ScipySuperpack instead on OSX Yosemite.

lxml soon came into the game and unfortunately it could not be installed. After some search I found this neat guide here.

The steps are the same ...

brew install libxml2

except the second which should look like:

export C_INCLUDE_PATH=/usr/local/Cellar/libxml2/2.9.2/include/libxml2:$C_INCLUDE_PATH

... and finally

pip install -U lxml

Hope this helped.

10.9 Mavericks and Python

I tried to setup a Python environment to my recently updated MacOS X Mavericks (10.9). Unfortunately, there was a series of problems not allowing me to install mysql-python. I found the following sites really useful.

NOTE: The following instructions as given "as is". I claim no responsibility for any possible problems or damage you may encounter.

First, you need to fix the distribute and then update pip and virtualenv. See :
http://dev.imanol.me/post/65244552920/python-on-osx-mavericks

Afterwards, you need to recompile python using brew.I assume that you already have HomeBrew installed. Useful instructions could be found here:
http://www.idryman.org/blog/2013/03/13/python-setup-on-mac-osx/

If you wish to deploy multiple python environments you may omit adding to your .bash_profile the following line:

echo "source $HOME/.virtualenvs/data-scientists/bin/activate" >> ~/.bash_profile

I 'll keep this guide updated, as I may encounter additional problems.

Debian + Apache + Web.py σε 2'

Τελικά ήταν ευκολότερο από ότι νόμιζα :-) Όπως πάντα, το εν λόγω tutorial, παρέχεται ως έχει. Δεν φέρω καμία ευθύνη για λάθη ή τυχόν προβλήματα που θα αντιμετωπίσετε.

Θεωρώ ότι η Python και ο Apache είναι ήδη εγκατεστημένα στο σύστημα σας.

Εν συντομία τα βήματα:

1) Εγκαθιστούμε το easy_install

sudo apt-get install python_setuptools

2) Εγκαθιστούμε το web.py

sudo easy_install web.py

3) (Προαιρετικό αν είναι ήδη εγκατεστημένο το mod_wsgi) Εγκαθιστούμε το Apache mod_wsgi

sudo apt-get install libapache2-mod-wsgi 

Στη συνέχεια θα κάνει αυτόματα restart ο Apache και θα ενεργοποιηθεί το module.

4) Στη συνέχεια περνάμε στο virtual host αρχείο της επιλογής μας τις παρακάτω γραμμές. Υποθέτουμε ότι η εγκατάσταση γίνεται στο φάκελο /var/www/python/ και εξωτερικά βλέπουμε την εφαρμογή από την διεύθυνση http://myserver.mydomain/python ενώ το αρχείο python ονομάζεται myapp.py

AddType text/html .py
  WSGIScriptAlias /python /var/www/python/myapp.py/
  
    Order deny,allow
    allow from all
  

5) Τέλος προσθέτουμε ένα αρχείο python με όνομα myapp.py στον φάκελο /var/www/python/

import web

urls = ('/.*', 'hello')

class hello:
  def GET(self):
    return "Hello, world."

application = web.application(urls, globals()).wsgifunc()

6) Μη ξεχάσετε να κάνετε restart τον Apache.

Μένω Ελλάδα; Μένω.

Τους τελευταίους μήνες βασανίζω το μυαλό μου για το τί θα κάνω σχετικά με την παραμονή εμένα και της οικογένειάς μου στη χώρα.

Η "κοινή λογική", δεδομένης της μεσοπρόθεσμης αρνητικής προοπτικής για τη χώρα, προτάσσει την μετανάστευση σε κάποιον προορισμό, όπου θα μας δοθεί η δυνατότητα διαβίωσης με θετική προοπτική. Το ένστικτό μου, το οποίο είναι κάτι το μη-ντετερμινιστικό σε αντίθεση με την λογική, μου λέει να μείνω εδώ. Ακούγεται περίεργο, αλλά μετά από αρκετή σκέψη βρήκα αρκετά (υποκειμενικά ενδεχομένως) ορθολογικά επιχειρήματα ώστε, μετέπειτα να το αποδεχθώ και να το υποστηρίξω.

Καταστράφηκε η αγορά.
Μύθος. Καταστράφηκε μέρος της αγοράς που είτε λειτουργούσε χωρίς σαφές πλάνο και οργάνωση, είτε είχε να κάνει με μη-ανταγωνιστικές υπηρεσίες και προϊόντα. Κυριότερο πρόβλημα έχουν όσοι είχαν συναλλαγές με το δημόσιο. Η εμπειρία μου στα δύο και πλέον χρόνια της κρίσης είναι ότι επιχειρήσεις που είχαν κάνει χρηστή διαχείριση και είχαν επανεπενδύσει στο προϊόν τους, την υπεραξία που είχαν δημιουργήσει κατά τις περιόδους των παχιών αγελάδων, ανταποκρίνονται στις υποχρεώσεις τους. Ήδη από τις αρχές του 2012, έχουν μπει σε τροχιά επενδύσεων και ανάπτυξης δραστηριοτήτων τόσο στο εσωτερικό αλλά και στο εξωτερικό. Κατά συνέπεια, αγορά υπάρχει και ευκαιρίες υπάρχουν. Είναι σαφώς περιορισμένη και πιο δύσκολη. Αυτό δεν θα ισχύει όμως για πάντα.

Εξαφανίστηκαν τα χρήματα.
Μύθος. Εξαφανίστηκε (καλώς κατ'εμέ) η δυνατότητα εύκολης πρόσβασης σε δανειοδότηση χωρίς υψηλή πιστοληπτική ικανότητα. Το κακό είναι ότι εξαφανίστηκε και η πρόσβαση σε σοβαρούς επιχειρηματίες που ξαφνικά είδαν τα τραπεζικά τους πλαφόν να πέφτουν στο 1/4 ή 1/5 με επιτόκια που μας γυρίζουν σε εποχές προ ευρώ. Αναμενόμενη και επώδυνη διόρθωση, πλήν όμως διόρθωση. Μετά από μια μεταβατική περίοδο, το σύστημα θα επανέλθει.

Από την άλλη πλευρά, υπάρχει η υπεραξία η οποία δημιουργήθηκε όλα αυτά τα χρόνια και κανείς δεν μιλάει για αυτήν. Κάποιοι απλοϊκά την εξαντλούν στα Καγιέν και τις βίλες. Διαφωνώ. Υπάρχει τρομερός πλούτος που αυτή τη στιγμή είναι σε αδράνεια γιατί δεν έχει επέλθει γενικότερη σταθερότητα. Από ότι παρακολουθώ, από το δεύτερο τρίμηνο του 2012, υπάρχει σταθερή (αν και μικρή για την ώρα) αποδέσμευση αυτή της υπεραξίας προς αναπτυξιακές δραστηριότητες για τις επιχειρήσεις. Είμαι αρκετά αισιόδοξος, ότι μόλις επέλθει σταθερότητα, αυτός ο ρυθμός αποδέσμευσης θα αυξηθεί.

Άμεσα συζευγμένες με τις εγχώριες, είναι και οι επενδύσεις από το εξωτερικό. Οι ξένοι διαχειριστές κεφαλαίων αναγνωρίζουν ότι υπάρχει πληθώρα ευκαιριών για επενδύσεις. Περιμένουν και αυτοί να επέλθει (όπως προανέφερα) σταθερότητα και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις σε θέματα γραφειοκρατίας, φορολογικού και αδειοδοτήσεων. Είναι λανθασμένη η εντύπωση που θέλει ανταγωνιστική μια οικονομία με μισθούς πείνας. Η ανταγωνιστικότητα πρωτίστως έρχεται από τη φιλικότητα προς τον επιχειρηματία-επενδυτή και την απλότητα των διαδικασιών που έχουν να κάνουν με το interaction με το κράτος.

Επιχειρηματικό περιβάλλον.
Εδώ δεν μπορούν να γίνουν χειρότερα τα πράγματα. Μόνο καλύτερα. Τα πρώτα δείγματα τα βλέπουμε ήδη από τις προηγούμενες κυβερνήσεις. Είδαμε την ίδρυση επιχειρήσεων με ένα βήμα, την υποχρεωτική υποβολή όλων των δηλώσεων στις εφορίες μέσω internet, τα βήματα για απλούστευση όλων των διαδικασιών και την δεδηλωμένη πρόθεση για κατάργηση αναχρονιστικών και αντιεπιχειρηματικών διατάξεων. Αν προχωρήσουν (και πάλι εκτιμώ ότι δεν γίνεται διαφορετικά) οι μεταρρυθμίσεις, το περιβάλλον θα αλλάξει άρδην και η καθημερινότητα του επιχειρηματία θα βελτιωθεί. Συνεπώς, θα τονωθεί η επιχειρηματικότητα.

Είναι καλά στο εξωτερικό;
Μεγάλος μύθος. Η απάντηση δεν είναι απλή. Αν είσαι αριστούχος του ΕΜΠ με PhD από το Stanford σε Data Mining, μάλλον ναι. Θα είσαι περιζήτητο (και παχυλά αμοιβόμενο) στέλεχος σε μια ψηφιακή οικονομία που διψά για στελέχη με state of the art εξειδίκευση. Αν τώρα τελείωσες μια σχολή χαμηλής εξειδίκευσης με μέτριους βαθμούς, μάλλον τα νέα δεν είναι καλά. Θα βρεθείς στην καλύτερη σε κάποια μεγάλη εταιρία, σε χαμηλό πόστο και τα λεφτά που θα μαζεύεις θα σε φτάνουν για τα βασικά. Οι τιμές, των σπιτιών ειδικά, είναι εξωφρενικές σε Μ. Βρετανία και ΗΠΑ. Πόσοι είναι άραγε, αυτοί που πραγματικά θα δούν τόσο μεγάλη διαφορά στην αγοραστική τους δύναμη; Κατά την ταπεινή μου εκτίμηση, όχι παραπάνω από το 10%. Το υπόλοιπο 90% θα κυμαίνεται μεταξύ χειρότερης ή παρόμοιας κατάστασης. Έννοιες, όπως υποστήριξη από την οικογένεια (φαγητό, στέγαση, φύλαξη παιδιών κτλ), δύο αυτοκίνητα, διακοπές 30 ημέρων κτλ απλά τα ξεχνάμε.

Περιττό να πω, ότι πλην ελάχιστων εξαιρέσεων, η αντιμετώπιση για τους Έλληνες είναι αρνητική. Ακόμα και γνωστοί μου επιστήμονες με σημαντικό background, δέχονται ρατσιστικά σχόλια από συναδέλφους και δεν έχουν κατ'ουσίαν αντίστοιχες ευκαιρίες. Αυτό δεν ισχύει μόνο στις ΗΠΑ και στον Καναδά, αλλά για να βρεθεί κάποιος εκεί είναι μια πολύ δύσκολη ιστορία, αφού πρακτικά πρέπει ήδη να έχει βρει από εδώ δουλειά. Το χειρότερο είναι ότι οι Αμερικάνοι αυξάνουν σημαντικά τα fees για να φέρει μια εταιρία έναν εργαζόμενο από το εξωτερικό, για να τονώσουν την εγχώρια απασχόληση.

Υπάρχουν ευκαιρίες;
Συμφωνώ εν μέρει με το στερεότυπο ότι η κρίση γεννά ευκαιρίες. Γεννά για αυτούς που θα βάλουν το μυαλό τους να σκεφτεί με μεγαλύτερη ευρύτητα και έχουν τη δυνατότητα και ίσως το χάρισμα να προσαρμόζονται σε καταστάσεις που αλλάζουν με μεγάλη ταχύτητα. Στην France Telecom οι 55ρηδες που παλαιότερα πέρναγαν καλώδια και ασχολούνταν με τα ΚΑΦΑΟ της γειτονιάς, βρέθηκαν να απαντάνε ερωτήσεις στο support call center. Όχι μόνο δεν μπόρεσαν να ανταποκριθούν και να προσαρμοστοούν αλλά κατέρρευσαν.

Από την άλλη πλευρά, στην Ελλάδα έχουμε αρκετά συγκριτικά πλεονεκτήματα και χρονικά η κρίση ήρθε σε μια εποχή που έχουμε εξαιρετικά βελτιωμένες υποδομές σε σχέση με πριν 20-30 χρόνια. Με απλά λόγια, έχουμε αεροδρόμια, αξιοπρεπές οδικό δίκτυο και τηλεπικοινωνίες. Συνεπώς, καταργούμε τα γεωγραφικά εμπόδια. Επιπρόσθετα, ταλέντο και μόρφωση υπάρχει. Τα τελευταία 30 χρόνια έγινε συστηματική επένδυση από τις προηγούμενες γενιές στη μόρφωση των νεώτερων. Επιπρόσθετα, έχουμε παράδοση στην ναυτιλία και τον τουρισμό αλλά και μια μοναδικά εύφορη γη στην οποία ευδοκιμεί πλειάδα εξαιρετικής ποιότητας προϊόντων.

Οι ευκαιρίες έχουν να κάνουν με την έξυπνη εκμετάλλευση των συγκριτικών μας πλεονεκτημάτων. Δυστυχώς, δεν είναι εύκολο να αποκτήσουμε αύριο το πρωί αυτοκινητοβιομηχανία και βιομηχανία ημιαγωγών. Μπορούμε όμως να επαναπροσεγγίσουμε τη σχέση μας με τη γη (βιολογικές καλλιέργειες), τον ξένο επισκέπτη (εξειδικευμένος τουρισμός), το διεθνές εμπόριο (αξιοποίηση σιδηροδρομικού δικτύου και κίνητρα για δημιουργία μεγάλων κέντρων logistics) αλλά και να δώσουμε ώθηση σε κλάδους όπως πχ αυτών του λογισμικού για εξειδικευμένες εφαρμογές, της τεχνολογίας τροφίμων, της βιοτεχνολογίας και της τεχνολογίας υλικών.

Τί λείπουν; Η πολιτική βούληση για έμπρακτη (και όχι τύποις) υποστήριξη στην οργάνωση και τον προγραμματισμό των δράσεων, η αλληλεγγύη και η καλή ψυχολογία. Επιπρόσθετα, πρέπει επιτέλους να απενοχοποιηθεί η επιχειρηματική αποτυχία που εμφανίζει στη χώρα μας το μοναδικό φαινόμενο στον κόσμο, αυτό του κοινωνικού στιγματισμού.

Εν κατακλείδι, βλέπω καθημερινά, παραδείγματα ανθρώπων που δεν το βάζουν κάτω και με κόπο τα καταφέρνουν να προσεγγίζουν (και κάποιοι να φτάνουν) την αριστεία. Ο αντικειμενικός στόχος μας δεν πρέπει να είναι η επιβίωση αλλά η αριστεία. Δεν είναι εύκολο, αλλά αξίζει τον κόπο.

Django σε Debian σε 10'

Το εν λόγω tutorial, παρέχεται ως έχει. Δεν φέρω καμία ευθύνη για λάθη ή τυχόν προβλήματα που θα αντιμετωπίσετε.

Εν συντομία τα βήματα:

1) Κατεβάζουμε το Django από εδώ.
2) Το αποσυμπιέζουμε και εκτελούμε:

sudo python setup.py install

3) Αν όλα πήγαν καλά τρέχουμε την Python από το command line και εκτελούμε:

import django

και στη συνέχεια

print django.get_version()

Εάν πήγαν όλα εντάξει θα πρέπει να μας επιστρέψει τον αριθμό έκδοσης του framework.

4) Θεωρούμε ότι έχουμε στημένο Apache και έχουμε και ένα διαθέσιμο subdomain. Εγκαθιστούμε το mod_wsgi:

apt-get install libapache2-mod-wsgi

5) Πάμε σε ένα φάκελο όπου θα δημιουργήσουμε το Django project μας. (π.χ. /home/user/python/) και εκτελούμε:

django-admin.py startproject myproject

6) Στη συνέχεια πάμε στο /etc/apache2/sites-available και φτιάχνουμε ένα νέο VirtualHost όπως το παρακάτω και το ενεργοποιούμε:

        ServerAdmin webmaster@localhost
        ServerName domain1.myservername.com

        DocumentRoot /home/user/python
        WSGIScriptAlias / /home/user/python/myproject/django.wsgi

        ErrorLog ${APACHE_LOG_DIR}/domain1-error.log

        # Possible values include: debug, info, notice, warn, error, crit,
        # alert, emerg.
        LogLevel warn
        CustomLog ${APACHE_LOG_DIR}/domain1-access.log combined

Αφαιρέστε το ="" από το Virtualhost. Είναι bug του syntax highlighter ή του Blogger.

7) Δημιουργούμε στο φάκελο της εφαρμογής (/home/user/python/myproject) ένα αρχείο με όνομα django.wsgi και τα παρακάτω περιεχόμενα:

import os
import sys

path = '/home/user/python/'
if path not in sys.path:
    sys.path.append(path)

os.environ['DJANGO_SETTINGS_MODULE'] = 'myproject.settings'

import django.core.handlers.wsgi
application = django.core.handlers.wsgi.WSGIHandler()

8) Είμαστε σχεδόν έτοιμοι. Μένει να φτιάξουμε τα βασικά settings βάσης δεδομένων στο αρχείο settings.py, να φτιάξουμε ένα route στο αρχείο urls.py και ένα hello world page στο views.py. Σχετικά με τη βάση δεδομένων για να ξεκινήσουμε στα γρήγορα θα χρησιμοποιήσουμε μια sqlite3 που έχει και minimum configuration.

Στο αρχείο settings.py βάζουμε τις παρακάτω ρυθμίσεις:

DATABASES = {
    'default': {
        'ENGINE': 'django.db.backends.sqlite3',
        'NAME': 'myproject1.sqlite3', 
        'USER': '', 
        'PASSWORD': '',   
        'HOST': '',   
        'PORT': '', 
    }
}

9) Στη συνέχεια ενεργοποιούμε τη βάση δίνοντας:

python manage.py syncdb

10) Στο αρχείο urls.py προσθέτουμε μια γραμμή ως εξής:

from django.conf.urls.defaults import patterns, include, url


urlpatterns = patterns('',
    url(r'^$', 'myproject.views.home', name='home'),
)

11) Δημιουργούμε ένα αρχείο με ονομασία views.py και προσθέτουμε τον παρακάτω κώδικα:

from django.http import HttpResponse

def home(request):
    return HttpResponse("Hello world in Django!")

12) Πάμε με τον browser στη διεύθυνση: http://domain1.myservername.com όπου θα πρέπει να εμφανίζεται το μήνυμα Hello world in Django...

Μια πονεμένη (;) ιστορία.

Γιατί και εγώ κάπου πρέπει να πω τον πόνο μου.

Το μηχάνημα είναι για να γράφω κώδικα κυρίως, οπότε δεν με χάλασαν μέχρι αηδίας τα παρακάτω μιας και πάει γρηγορότερα και θεωρητικά θέλει λιγότερο maintenance από τα Vista τα οποία θα τα ψοφήσει κάποια στιγμή σύντομα (εύχομαι) η MS.

Σκοπός ήταν σε ένα laptop 3 ετών να δώσω λίγο παραπάνω ζωή.

Toshiba Satellite A210-19A
Athlon64X2 @1.9GHz, 2GB RAM, Radeon X1200

hostname: somba (όνομα και πράμα)


Εγκατάσταση Ubuntu 11.04 amd64 σε laptop Toshiba 3ετίας παράλληλα με Vista.

1) Ήθελα να κάνω manually resize το 2ο partition. Δεν... ΟΚ το πήγα με το αυτόματο (Install alongside Windows Vista) και όλα καλά. Σκανδαλωδώς εύκολο. H συνέχεια όμως θα με αποζημίωνε.
2) Δεν με ρώτησε ποιά θα είναι η σειρά στο grub (δεν τους κόστιζε τίποτε να ρωτήσει - παίζει όμως να μην το είδα κιόλας, δεν παίρνω όρκο).
3) Η USB Realtek wifi που είναι στο mobo όταν άνοιξα την webcam μέσω του cheese, ψόφησε. (Υπάρχει documented πρόβλημα με το USB host).
4) Όταν δεν ασχολούμαι με την webcam η WiFi δουλεύει (ο Θεός να το κάνει) όπως αυτή νομίζει. Έχει documented πρόβλημα ο rtl8187 driver και μαντέψτε, ο ndiswrapper δεν παίζει με 64bit drivers, όσους και αν δοκίμασα.
5) H κάρτα οθόνης δεν υποστηρίζεται από τον binary driver της ATI, πάλιωσε λέει. Το καταπίνουμε το πικρό ποτήρι και μένουμε με τον Open Source, ο οποίος...ψιλοσέρνεται.
6) H καλή μας ATI με τον open source driver δεν υποστηρίζει dual screen παρά μόνο σε mirror mode. Σε extension απλά βγαίνει ψηλά το status bar και το υπόλοιπο μοιάζει με χαλασμένη TV δεκαετίας 80. Documented bug. Facepalm.


Φυσικά, αν τα έκανε αυτά στη γυναίκα μου θα μου το έφερνε στο κεφάλι. Εγώ πάλι χάρις σε αυτά πέρασα ένα όμορφο Σαββατόβραδο μέχρι τις 5 τα ξημερώματα και έχασα^Η^Η^Η^Η αξιοποίησα παραγωγικά και άλλες δύο ώρες σήμερα.

Verdict: Το Ubuntu έκανε βήματα στο User Experience, παίρνοντας τα πράγματα πάνω του με το Unity. Είναι εύκολο στο στήσιμο και φιλικό στη χρήση. Για παραγωγικό δεν ξέρω, θα σας πω στην πορεία. Το πρόβλημα είναι ότι αν σου κάτσουν μερικές στραβές όπως παραπάνω έχεις ένα degraded user experience το οποίο χαλάει τη γενικότερη καλή εικόνα.

Θα ακολουθήσει και άλλο (εποικοδομητικό) κράξιμο στην πορεία. Έχω ήδη αρχίσει και μαζεύω :-P

my 0,01 €

Το πείραμα καινοτομίας της Χιλής

Μια αναζήτηση στο TechCrunch ή στο VentureBeat για startups από τη χώρα μας θα μας επιστρέψει απογοητευτικά αποτελέσματα όσον αφορά τον αριθμό και τη σημασία των ελληνικών startup σε παγκόσμιο επίπεδο.

Πρωτού όμως αρχίσουμε τα αναθέματα θα ήταν φρόνιμο να δούμε τί γίνεται σε Ευρωπαϊκό επίπεδο. Παρατηρώντας τις ροές από το TechCrunch και το TechCrunch Europe θα συμπεράνουμε ότι η Ευρώπη είναι πολύ μακρυά από το mentality των startups που επικρατεί στην Αμερική. Η διαπίστωση αυτή δεν είναι καινούρια και πρωτότυπη. Επίσης δεν είναι πρωτότυπες οι συνταγές που εφαρμόστηκαν κατά καιρούς στην Ευρώπη αλλά και στην Ελλάδα. Όπως εύστοχα αναφέρει το άρθρο του TechCrunch για το μεγάλο πείραμα καινοτομίας της Χιλής το παραδοσιακό μοντέλο καινοτομίας αφορούσε τεχνολογικά πάρκα, επιδοτήσεις, περικοπές φόρων και προσέλκυση venture capitals. Τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη αντίστοιχα μοντέλα είχαν από μερική έως μηδενική επιτυχία.

Η Χιλή προτείνει κάτι ριζοσπαστικό, δίνει κρατική επιδότηση 40.000$ και διευκολύνσεις σε, αρχικά 25, επιλεγμένα startup από το εξωτερικό για να λειτουργήσουν εντός της επικράτειάς της. Μπολιάζει δηλαδή την κοινωνία της με mentality διαφορετικό από το υφιστάμενο, με μικρό σχετικά κόστος. Το κέρδος είναι πολλαπλασιαστικό ακόμα και αν δεν πετύχει κανένα από αυτά. Άρει άμεσα την καταδίκη της επιχειρηματικής αποτυχίας που αποτελεί ανάθεμα για μια κοινωνία όπως τη δική μας και δίνει το παράδειγμα στη ντόπια νεολαία να προσπαθήσει να κάνει την ιδέα της πραγματικότητα, ακόμα και αν αποτύχει.

Εκατό τέτοια startup θα κόστιζαν 4.000.000 ευρώ, ποσό ίσο με μια μεσαίας τάξης επένδυση του αναπτυξιακού νόμου ή 2-3 διαμερίσματα στο Κολωνάκι.

Για τους σκεπτικούς της ιδέας θα ήθελα να θυμηθούν τις ριζοσπαστικές αλλαγές στην επιχειρηματική νοοτροπία της χώρας που επήλθαν από την είσοδο στους κόλπους της κοινωνίας μας, των Ελλήνων ξεριζωμένων από την Μικρά Ασία.

Μήπως είναι ώρα να αφήσουμε τον εθνικισμό στην άκρη και να φέρουμε πολύ καλούς ή και τους καλύτερους δίπλα μας;