Είναι ίσως η πρώτη φορά στη ζωή μου που έχω τόσο ανάγκη την έννοια της Παρασκευής. Οι ρυθμοί της εργασίας μου μετά από ένα μήνα ουσιαστικής απουσίας (λόγω ολοκληρωτικής αφοσίωσης σε ένα project με δουλειά κατά κύριο λόγο από το σπίτι) από το γραφείο είναι τόσο εντατικοί, που όταν γυρίζω το βράδυ στο σπίτι γύρω στις 9, έχω κατά μέσο όρο μία με δύο ώρες δουλειάς. Σύνολο ωρών... 15-16 ημερησίως. Τα έξοδα τρέχουν, οι λογαριασμοί μαζεύονται και δεν χαρίζουν ούτε δευτερόλεπτο και εγώ από πίσω τους... Πίσω και από τους πελάτες που μου χρωστάνε χρήματα... πίσω και από υποψήφιους μελλοντικούς πελάτες.
Φίλοι νέοι μηχανικοί (και γενικότερα νέοι επαγγελματίες)... Εάν δεν έχετε στομάχι από τσίγκο ή κάποιο άλλο μέταλλο ή έστω κάποιας μορφής μη καταγεγραμμένη λόξα... μην το δοκιμάσετε. Πάλι, έαν μια θέση στο δημόσιο ή το υπαλληλίκι με τον οποιονδήποτε πάνω από το κεφάλι σας, σας καταπιέζει... Join The club...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου