Κυριακή 19 Δεκεμβρίου 2010

Το πείραμα καινοτομίας της Χιλής

Μια αναζήτηση στο TechCrunch ή στο VentureBeat για startups από τη χώρα μας θα μας επιστρέψει απογοητευτικά αποτελέσματα όσον αφορά τον αριθμό και τη σημασία των ελληνικών startup σε παγκόσμιο επίπεδο.

Πρωτού όμως αρχίσουμε τα αναθέματα θα ήταν φρόνιμο να δούμε τί γίνεται σε Ευρωπαϊκό επίπεδο. Παρατηρώντας τις ροές από το TechCrunch και το TechCrunch Europe θα συμπεράνουμε ότι η Ευρώπη είναι πολύ μακρυά από το mentality των startups που επικρατεί στην Αμερική. Η διαπίστωση αυτή δεν είναι καινούρια και πρωτότυπη. Επίσης δεν είναι πρωτότυπες οι συνταγές που εφαρμόστηκαν κατά καιρούς στην Ευρώπη αλλά και στην Ελλάδα. Όπως εύστοχα αναφέρει το άρθρο του TechCrunch για το μεγάλο πείραμα καινοτομίας της Χιλής το παραδοσιακό μοντέλο καινοτομίας αφορούσε τεχνολογικά πάρκα, επιδοτήσεις, περικοπές φόρων και προσέλκυση venture capitals. Τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη αντίστοιχα μοντέλα είχαν από μερική έως μηδενική επιτυχία.

Η Χιλή προτείνει κάτι ριζοσπαστικό, δίνει κρατική επιδότηση 40.000$ και διευκολύνσεις σε, αρχικά 25, επιλεγμένα startup από το εξωτερικό για να λειτουργήσουν εντός της επικράτειάς της. Μπολιάζει δηλαδή την κοινωνία της με mentality διαφορετικό από το υφιστάμενο, με μικρό σχετικά κόστος. Το κέρδος είναι πολλαπλασιαστικό ακόμα και αν δεν πετύχει κανένα από αυτά. Άρει άμεσα την καταδίκη της επιχειρηματικής αποτυχίας που αποτελεί ανάθεμα για μια κοινωνία όπως τη δική μας και δίνει το παράδειγμα στη ντόπια νεολαία να προσπαθήσει να κάνει την ιδέα της πραγματικότητα, ακόμα και αν αποτύχει.

Εκατό τέτοια startup θα κόστιζαν 4.000.000 ευρώ, ποσό ίσο με μια μεσαίας τάξης επένδυση του αναπτυξιακού νόμου ή 2-3 διαμερίσματα στο Κολωνάκι.

Για τους σκεπτικούς της ιδέας θα ήθελα να θυμηθούν τις ριζοσπαστικές αλλαγές στην επιχειρηματική νοοτροπία της χώρας που επήλθαν από την είσοδο στους κόλπους της κοινωνίας μας, των Ελλήνων ξεριζωμένων από την Μικρά Ασία.

Μήπως είναι ώρα να αφήσουμε τον εθνικισμό στην άκρη και να φέρουμε πολύ καλούς ή και τους καλύτερους δίπλα μας;

1 σχόλιο:

  1. Πολύ ωραίο το άρθρο, όμως δεν καταλαβαίνω το τελευταίο σχόλιο για τον εθνικισμό. Μάλλον ο συγγραφέας τον έχει μπερδέψει με τη μισαλλοδοξία.
    Ο πατριώτης κοιτά αυτό που πάντα συμφέρει τη χώρα του περισσότερο κι αν αυτό είναι τα fast-tracks, then so be it!
    Κακός πατριώτης είναι ο ωχαδερφιστής δημόσιος υπάλληλος και εχθρός του έθνους είναι η τεταρώδης γραφειοκρατία με τη δαιδαλώδη και αδικαιολόγητη πολλές φορές νομοθεσία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή