Τυχαία χθές καθώς χάζευα στα fora της insomnia πέφτω σε ένα υπέροχο thread το οποίο με έβαλε μετά από πολλά χρόνια να σκεφτώ πόσο όμορφα και πόσο διαφορετικά ήταν τα πράγματα στο χώρο των υπολογιστών πριν από κάποια χρόνια.
Το μόνο σίγουρο είναι οτι η εποχή των micro (όπως τα λέγανε τότε) ήταν μια εποχή αθώα για τους περισσότερους σημερινούς τριαντάρηδες (και βάλε ή βγάλε) όπου ο υπολογιστής πέραν από τενεκές (αυτό το αισθητικό έκτρωμα που βρίσκεται στα γραφεία μας) έχει γίνει πλέον τρόπος ζωής. Η αθωότητα όμως ΠΟΥ ΠΗΓΕ; Πολύ δύσκολα θα ξαναέχω τον ίδιο ενθουσιασμό με αυτόν που είχα όταν μου έδωσε ο ξάδερφος μου έναν ZX Spectrum 16K όταν αγόρασε έναν CPC 128.... Το αστείο ήταν ότι ο speccy απέκτησε ένα καμμένο πληκτρολόγιο μετά από ατελείωτες ώρες χαζομάρας...
Πόσα τεύχη PC Master, Pixel, User, CΓO, έχουν στιβαχτεί πλέον σε κούτες... μαζί τους και ώρες ολόκληρες μπροστά στην (ασπρόμαυρη) οθόνη... Αλλά και στην έγχρωμη για να δώ το computer show... Αχ τι φάση αυτά τα πρωταθλήματα kick-off και lotus...
Μπορεί το πρώτο μου μηχάνημα να ήταν τενεκές (ένα 286 τέλη του 91) αλλά τουλάχιστον 5 χρόνια πριν διάβαζα το Pixel και κόλλαγα για ώρες στα σπίτια των φίλων με τις Amiga , τους Amstrad, τους Spectrum και τα ATARI 2600... Και γιατί να το κρύψω; Το ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΟΜΟΥΝΑ...
H τελευταία έντονη χαρά που είχα από υπολογιστές τα τελευταία χρόνια ήταν όταν άναψε το λαμπάκι της ADSL μου... κατά τ'άλλα ... μαύρη μαυρίλα...
Μάλλον μεγαλώνω (και δεν μου αρέσει...)
Διαβάστε το thread της Ιnsomnia εδώ...
[@more@]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου